Энэхүү зурагт мэдээллээ эрх чөлөөт өвөрхангайчууддаа зориулав.

1982 оны зун Дорноговь, Сүхбаатар аймгийн хилийн участкаар аялаж, Монгол-Хятадын хил хамтран шалгах их ажлыг нугалалцсан гавьяатай хүний нэг нь би.

Улс даяараа, хотол олноороо наадам найр болж байхад уншигчдыг залхаасан урт текстээс зайлсхийж, зөвхөн түүхэн гэрэл зургаар энэ нийтлэлээ толилуулъя.

Туркийн иргэний агаарын тээврийн “Тюркиш эрлайнз” компани Улаанбаатар-Стамбулын хооронд 7 хоногт хэд хэдэн нислэгтэй болж, монголчууд эртний түүхт Түрэг орныг зорих нь олонтаа болсон цаг.

Тархи угаагч сүүдэр ший, тархи угаагч “МУСТА”, “МУГЖ”, “МУАЖ”– гээд өмнөх хоёр нийтлэлдээ биччихсэн чинь боож үхэх шахсан, хорсол заналаа барьж дийлэхээ больсон, бас дэмжин уухайлсан 400 орчим комментчин над руу хандсан байх юм. Тэгвэл энэ төрлийн сэдвээр гурав дахь нь болох хөндүүр асуудал руу орох гэж байна.

Ер нь Иранд очиж үзье гэх санаа надад аль дээр үед төрсөн юм. Түүхийн ном зохиол сөхөж үзэж байхад Монгол-Персийн харилцааны тухай түүхэн баримтууд нэлээд тааралддаг.