“Тегераны монгол айл” хэмээн би өмнө нь нэг нийтлэлээ гарчиглаж байсантай адилаар энэ удаа мөн л өвөрмөц гарчиг сонголоо.

Би хэлж байсан, хэлсээр ч байна. Юу гэвэл монгол хүн хувьдаа авсан машинаа л унана. Дугаараар хязгаарлаад эхэлмэгц хоёр дугаар авчихна. Гурвыг ч авсан чадна. Метро байгуулчихлаа гэж бодъё. Нэг хэсэг монголчууд сониучирхаад орно, сууна, үзнэ. Бусдаар хов хоосон давхих болно. Нийтийн тээвэр хөгжүүллээ гэсэн чинь хотоор нэг хоосон автобуснууд давхилдана. Одоо шүү дээ. Ажил цуглах тарах цагаар л автобус дүүрдэг, бусдаар Та нар хараарай, тав аравхан хүнтэй автобус л төв замаар уралдаж явдаг.

Хонконг, Сингапурын туршлага. Би бүр онцолж байна. Голд орсон сургамж гэе. Улс орон хөгжихөд боловсролгүй иргэд л саад болно. Боловсролын хүртээмж сайн байж болно, чанар нь маш хангалтгүй байвал улс орон сөнөх нь тэр!

Израилийн хошой Ерөнхий сайд нарын нэг Биньямин Нетаньяху, эдүгээ гурав дахиа сонгогдож буй, энэ үзүүлэлтээр тус орон түүхэндээ 13 Ерөнхий сайдын нүүр үзсэн гэхэд анхны дээд амжилтыг үзүүлж буй, бүр 19 өдөр Засгийн газар тэргүүлсэн нь ч бий (Игаль Алон), энэ бүхэнтэй харьцуулан Нетаньяхуг жүүдийн төр улсын гарамгай улс төрч гэж дэлхийн олон оронд нэрлэж байна.

Үр дүн нь юу вэ? Зураглая. Эрх чөлөөгөө эдэлсэн, хэнд ч захирагдах дургүй чөлөөт иргэдийн зохион байгуулалтгүй, замбараагүй нийгэм төлөвшин байна. Эрх чөлөөтэй ядуу энэ нийгэмд авилгажсан ардчилал нь эрхбиш байж байна. Ардчиллынх нь сул тал гэх үү дээ? Ардчилал руу л ихэнхдээ буруу өгөөд байна.