Монгол Улс эдийн засгийн хувьд бат бэх болж, хөгжлийн хурдны замд ормоор байна. Дэлхийн дахины хөгжлийн хурдтай зуузай холбомоор байна. Түүндээ Европ дахь чухал гуравдагч хөрш Германыг зөв оновчтой, харилцан ашигтайгаар ашиглаасай гэж л бодож байна.

“Currents” хэмээх сэтгүүл, түүний вэб сайтыг байнга хүлээн авч үздэг, түүнд байнга бичигддэг нийт монголчуудаа төлөөлж эл нийтлэлийг тавьж байна гэчихвэл арай ахдах байх, гэхдээ тэглээ гэж таашаах хүн нэгээр тогтохгүй гараад ирнэ гэсэн итгэл байна.

Тэр үеийн Монголын дээд удирдлага дахь гурван төлөөлөл “хал балгүй” шинэ Ж.Батмөнхийг хүсч байсан нь Хрущевын СССР-ийн үеийнх шиг ажлын их эрчээс залхаж, дээд доргүй амгалан тайван амьдрал хүссэндээ Батмөнхийг хүлээн авсан болж байна.

Ядуурлын бүх хэлбэрийг арилгах гэж юуг хэлнэв. Энэтхэгт, Бангладешт бол ойлгогдож байна. Монголд би л лав ойлгохгүй толгой эргээстэй хэвээр байна. Угаасаа нийгмийн харилцаа нь “Монголд ажил хийхгүйгээр хичнээн ч жил гэдэс цатгалан явах хувь тавилантай” болгочихсон юм бол ядуурлын бүх хэлбэр нь хувь хүн, гэр бүлээсээ шалтгаалаад ямраар ч байж болохоор. Тэр нь нийгэм-улс төр, олон улсаас үл шалтгаалан билэг танхай, зоргоороо МОНГОЛ ХҮН-ий өөрийнх нь хувь төөргөөр нөхцөлдөнө.

Үнэндээ өнгөрсөн 30 жилээ тольдвол өмнөд хөрштэйгээ “худалдаа”-г ёстой яралзуулж өглөө. Монгол Улсад олсон ашиг гэж байх нь байна, гэхдээ нийт ард түмэндээ тэр бүр нялзсангүй. Өрхийн жижиг бизнесийн хэмжээнд л хөгжлөө. Харин хойшоо харж наймаа хийсэн нь бага, бараг эдийн засгийн харилцаагүй болчихсон. Урагшаагаа хэт хэлбийгээд хойшоо гэдийсэн байдалтай.