Ардчилал, хууль, татвар гурваар Монголыг нийгмийг 30 гаруй жилдсэвхийтэл босгоод юун бар улс байтугай болгочих байсан “алтан цаг зав”-аа бид алдчихаад муугаа үзэж яваагийн тод жишээг би бичиж байна. Ганц жишээ! Aвто замын түгжрэл бууруулах сайдыг томилж, Үндэсний хороо (жил тойрон ажиллажээ) ажиллуулж байгаа явдал хэмээн би үзэж байна.

Оросуудын хүлээн зөвшөөрснөөр, ШХАБ-д нэг том дутагдал оршиж байгаа ажээ. Өөр хоорондоо таарамжгүй, зөрчилтэй улсууд ШХАБ-д зэрэг зэрэг, олон янзын статустай элсэх гэж байна гэжээ. Энэтхэг, Пакистан хоёроор ч жишээ татжээ.

Дүгнэж үзье. Нийслэлийн энэ их түгжрэл Монголын нийгмийн 1-р асуудал болсон. Хүлээн зөвшөөрцгөөе. Үндэсний аюулгүй байдлын 1-р асуудал мөд болно. ҮАБЗ-д түгжрэл хариуцсан маш том алба ажиллах болно. Түгжрэл судлалын хүрээлэн (арай их сургууль биш байгаасай!) удахгүй хаалгаа нээнэ. Онцгой байдлын алба түгжрэлтэй тэмцэхийг тэргүүлэх үүргээ болгоно. Ганц тээврийн цагдаагийн ажил биш болно гэсэн утгаар хэлж байна.

”Ж.Ёндон генерал шигээ дайчин генерал болно” гэх хэнээ офицер болгоны тархинд суучихсан юм уу гэсэн сэтгэгдэл армид байхад минь надад төрсөн юм.

1920-иод оныг тус орны улс төр, эдийн засаг, оюуны амьдралд эргэлтийн шинжтэй ч гэж хэлж болохуйц, ингэхлээрээ нарийн түвэгтэй, үүгээрээМонгол Улсын шинэхэн түүхийн нэн сонирхолтой үе гэж хэлж болохоор байна. Учир нь урьд өмнө шийдвэрлэж байгаагүй олон чухал асуудлууд энэ үед цоо шинээр дэвшигдэн гарч иржээ. Улс төрийн зүтгэлтнүүд, олон түмэн тэдгээр үзэгдэл, үйл явцыг өөр өөрийнхөөрөө үнэлж цэгнэж, янз бүрээр хандаж байв.