Өнгөрсөн 30 гаруй жилд Монгол Улс, монголчууд бид яг үнэндээ капиталист нийгэм рүү шилжилт хийсэн, хийж ч байна. Өөр зам сонгоогүй. Хугацааг тооцвол 32.5 жил мөрдсөн Үндсэн хууль, улс төрийн тогтолцоо, эдэлсэн хүний эрх, эрх чөлөө, улс төрийн эрх чөлөөгөө гэв гэнэт муу муухай капитализм, Өрнөд ертөнц, АНУ, НАТО, Европын Холбоо, тэдний нийтлэг үнэт зүйлтэй холбоод гол буруутнаар нэрлэчихэж байгаа юм. Үер болж ус нь эргээсээ хальсан нь явж явж АНУ ба Өрнөдийнхний буруу гээд нэрлэчихэд тун ойртсон мэт.

Улс даяараа, хотол олноороо наадам найр болж байхад уншигчдыг залхаасан урт текстээс зайлсхийж, зөвхөн түүхэн гэрэл зургаар энэ нийтлэлээ толилуулъя.

Мозайка – чулуун урлалын (урлаг) тэр цех, бэлэг дурсгалын дэлгүүрт есөн жорын юм байх аж.

Хамгийн гол буруу юу байсан бэ? Эрх чөлөөг нь боймлогч нүднээ үл үзэгдэх гинжийг тасар татан хаяж, эрх чөлөөг нь амлуулан атгуулж, дээр нь гадаадад зорчих эрхийг нь баталгаажуулж өгсөн явдал л “гол буруу” болно.

Хоккайдо мужийн төв. Цас мөсний орон, 1972 оны Өвлийн олимпын нийслэл, Азийн өвлийн олимпын гурван удаагийн (1986,1990, 2017 он) нийслэл, халуун рашаануудын эх ундарга, цасны их наадмын төв, мөсөн хотхон, өөр янз бүрийн тодорхойлолт нэмж өгөөд байвал нэг нийтлэл дүүрчихээр юм.

Монгол Улсын хамгийн том зовлон юу вэ гэсэн асуултаас эхэлье. Мэдээж ядуурал, ажилгүйдэл, цалин тэтгэмж хүрдэггүй, бензиний гэнэтийн хомсдол, айсуй цахилгааны хомсдол гэсгээд хотын замын түгжрэл гэдэгт бүгд л санал нийлэх байх. Би ч бас тийм бодолтой. Гэхдээ би арай өөр өнцгөөс ярьдаг