“Инвэст Монголиа” чуулга уулзалтанд Баабарын хэлсэн үгс голд ортол мэдрүүлснээрээ энэ 2017 оны шигтгээ эшлэл болж магадгүй. Хөгжиж буй, хоцрогдонгүй орнуудын нийгмийн сэтгэлгээний нийтлэг зовлонг тоочвол гэж байгаад тэрээр жагсаасан ба тэдгээр дотор миний энэ нийтлэл бичих сэдэл төрүүлсэн мөрүүд байна.

Төрийн мэргэжсэн алба байхгүйгээс Монголын улс төр гэж аль ч намын өнгөн дээр нуль драм. Драм гэхээсээ нохойн наадам.

Би кино найруулагчийн хүүхэд. Бага насны минь ихээхэн цаг хугацаа “Монголкино” үйлдвэрийн заал танхим, техникийн цех тасгуудад өнгөрсөн. Тэглээ гээд “Монголкино”-ны талаар дуугүй суугаад байж түвдсэнгүй.

Өнөөдөр 9 дүгээр сарын 1. Эрдмийн баяр, бас мэдлэгийн баяр. Сургуулиуд хаалгаа нээлээ. Хичээлийн танхим дүүрлээ. Энэ өдрөөр би хичээл номын тухай төдийгүй бүр өргөн хүрээнд мэдлэгийн баяр гэдгээр дараахи сэдвийг хөндөж байна.

Монгол Улс суурь эдийн засгаа засахгүйгээр хичнээн мөнгө хийсэн ч элсэнд ус асгасантай ижил болно. Монгол Улс хоёр том хөршийн дунд 27 жилийн турш ардчилалд тууштай байж ирсэн. Монголд эдийн засгийн аюулгүй байдал нэн чухал. Өнөөгийн эдийн засгийн байдлыг би шүүмжилдэг.