Би тэр үед харьцуулалт хийж үзэв. Анхлан Монгол Улс НҮБ-д элсээд түүнд хэт их ач холбогдол өгч, нөгөө талаасаа “Хүйтэн дайн” эрчтэй өрнөж, өрнө-дорно гэх хоёр туйлд хуваагдсаны уршгаар (үр дүнд) манай улс НҮБ-ын Ерөнхий Ассамблейн чуулганд ихээхэн идэвхтэй оролцож байсантай харьцуулаад өнөө цагт заавал тэгэх шаардлагагүй юм байна гэдгийг мэдэрсэн хэрэг.

Хэрэв хүчирхэг төр, хуулийн засаглал мандана гэж л байгаа бол түүнийгээ юуны өмнө 1.5 сая хүн ардад шууд заналхийлж буй Улаанбаатарын хорт утааг арилгахад чиглүүлье.

“Хэн хаашаа томилогдох нь вэ”, “Хэн хаашаа”, “Хэний хүүхэд”, “Хэний хүн” гэдэгт түүхэн тайлбар хайж дор ганц нэг түүхэн баримт цухуйлгая.

ОХУ-ын Ерөнхийлөгч В.В.Путинтэй хийх хэлэлцээ, уулзалт, ажлын зоог айлчлалын гол арга хэмжээ байлаа. Түүнийгээ бүр давуулан хийлээ. Үүнд баярлана уу гэхээс шүүмжлэх үндэслэл огтоос алга хэмээн Кремльд уг уулзалтыг дэргэдээс нь харсан, мэдэрсэн ахмад дипломатч хүний хувьд би олзуурхан бичиж байна.

Монгол Улс эдийн засгаа сэргээх бодлогын хүрээнд хоёр хөршөөс гадна гуравдагч хөршийн оролцоог нэмэгдүүлж, эдийн засгаа төрөлжүүлэх, олон тулгуурт тогтвортой бүтцийг бий болгохоор зорин ажиллаж байна, тэр утгаар би дээрхи жишээнүүдийг нэрлэлээ.

АНУ-ын Ерөнхийлөгчийн сонгуульд Д.Трамп ялах нь байна, бэлтгэлтэй байгаарай хэмээн бичиж ярьж байсан хүний нэг нь би байна. Сонгуулийн дүн ингэж гарчихна чинээ сэтгэсэн бодсон нь цөөнхи, харин бүү ялаасай гэсэн нь дэлхийд ч, АНУ-д ч, манай улсад ч олонхи нь байсан байх.