2023 он дэлхий дахины хувьд 2022 оныхоосоо ч дор хямралтай байх шинжтэй. Энэ нь юуны өмнө Оросоос Украинд явуулж буй дайнаас ихээхэн шалтгаална. Дайн сунжрах удах тусам олон улсын харилцаа, тэр дундаа Монголын гадаад орчинд сөрөг бараан сүүдэр тусна.

Үлэмж хүндэтгэж явдаг буянтай буурал ах маань энэ сануулгыг хэлжээ. Би face-ээс олж аваад эндээ зураг болгочихлоо. Л.Пүрэвдорж гэх энэ эрхэмтэй лав 40 жил танил дотно явна. Тухайн цагтаа ардын армид цэргийн нэртэй сэтгүүлч, бүр хожмоо БХЯ-ыг удирдалцаж дэд сайд нь явсан, хошууч генерал, нэртэй зохиолч, жүүд судлаач хүн хэлсэн байна шүү дээ. Уншигчид минь дахин дахин сайтар унш!

Хайр найргүй амьдрах юу нь сайхан байна вэ?

Улс орны хөгжил, зэвсгийн үйлдвэрлэлд хамгийн чухал зүйл бол “материал судлал”, “материал үйлдвэрлэл” юм. Бид бүгд пуужин яаж ажилладаг, онгоц яагаад нисдэгийг мэднэ. Гагцхүү тэдгээрийг хийхэд оролцдог материалыг хэрхэн хийдгийг мэдэхгүйд хамаг учир байдаг. Хойд Солонгос манайхаас онгоцны хөдөлгүүр авах гэж оролдсон хэрэг мандсан. Тэд тэр хуучин хөдөлгүүрийг өөрийн онгоцонд сэлбэг болгох ашиглахгүй харин өндөр градуст тэсвэртэй өнгөт металлаар хийсэн эд ангийг нь пуужингийн хөдөлгүүртэй ашиглах гэсэн хэрэг. Бид Японд үйлдвэрлэгдсэн машин бусад орнуудад хийгдсэн машинуудаас сайн чанартайг мэднэ. Учир нь японы эд анги хийдэг цаад материалыг бүтээдэг технологи бусдаасаа илүү байна.

Тэр жил, 1999 онд Энэтхэгийн Банголор хотод таксины жолооч нэг энэтхэг нөхөр цэцэг цэврүү шиг монгол оюутан охиныг хүчиндчихэж (бараг бүлэглэсэн) билээ. Гэхдээ саяхных шиг ноцтой төгсөөгүй. Хүчиндчихээд саяных шиг машины явдал дунд зам руу хаячихаагүй, “өрөвдөөд” оюутны байранд нь дөхүүлээд өгсөн.

Амь наана, там цаана «бензин»-ий домгийн үргэлжлэлээ дахин сөхье. Нийслэл Улаанбаатарт маань төмөр сүргийн гамшиг нүүрлээд бүх ажил үйлс, бүр бүх амьдрал ахуйг минь хуйгаар нь “Тэг зогсолт” руу чирлээ. Худал биш үү?