Ердөө л монгол хүн Та хөгж, хөгжлөө л бол Таны тархи ертөнцийн мөнгийг хамах нь байна шүү дээ!
Аман хууч. Хогийн цэгүүд дээр нөгөө улавч, амны хаалт хогон дунд овоорчээ. Тэр хавьд хог барааддаг мал иддэг гэх. Бүү мэд? Үтэр түргэн устгалд оруулж чадахгүй бол энэ их улавч, амны маск хэдэн саяар нь оруулж ирэх ямар хэрэг байна вэ?
Хоёр нийгэм, хоёр гүрний тухай хар ба цагаан. Нэг нь авторитари–эзэнт гүрний авир төрх, нөгөө нь ардчилсан–зах зээлийн сонгодог харилцаа бүхий бас нэг гүрний авир төрх. Үнэхээр хар ба цагаан, өдөр ба шөнийн их ялгаа. Ямар ялгаа вэ? Энгийнээр ойлгуулахыг хичээе!
Монголчууд биднээр ажил хийлгэж, бид хөдөлмөрөө мөнгөөр үнэлүүлж, амьдрал ахуй нь босоосой сайжраасай, нарийвчилбал иргэн бүр мөнгөн орлоготой, тэр нь өсч үржиж байдаг, иргэн бүр өмч хөрөнгөтэй (харамлах хайрлах хэмжээнд) байгаасай, тэгсэн цагт тэр л Засгийн газар, эрх баригч түүхнээ мөнхрөн үлдэнэ гэдгийг Ли Куан Ю-гаар дахин жишээлэх гэж байна.
Хэнд ч захирагдахгүй (эхний нэгдүгээр чин хүсэл нь!), бие тархиа огтоос зовоохгүй (хоёрдахь хүсэл нь!), хүний ланчиг дор дороо (гуравдахь хүсэл нь!) гэсэн монгол ухаан, монгол сэтгэхүй зах зээл, ардчилал эрх чөлөөтэйгээ холилдоод явж байгаа нь энэ биш үү? Эрх чөлөөгөө эдлээд 30 жил болсны эцэст харахад ийм л нийтлэг дүр зураг бууж байна. Эх орондоо ямар ч бүтээл байхгүй хувиа хичээсэн бэртэгчингүүд.