Хэнд ч захирагдахгүй (эхний нэгдүгээр чин хүсэл нь!), бие тархиа огтоос зовоохгүй (хоёрдахь хүсэл нь!), хүний ланчиг дор дороо (гуравдахь хүсэл нь!) гэсэн монгол ухаан, монгол сэтгэхүй зах зээл, ардчилал эрх чөлөөтэйгээ холилдоод явж байгаа нь энэ биш үү? Эрх чөлөөгөө эдлээд 30 жил болсны эцэст харахад ийм л нийтлэг дүр зураг бууж байна. Эх орондоо ямар ч бүтээл байхгүй хувиа хичээсэн бэртэгчингүүд.

Ийм нэг хар хүчний эрэлд монголчууд явж байна. Өнгөрсөн түүхээ эргэж санахул би тэгж дүгнэж байна.

Ардчилал монголчуудыг хэрсүүжүүлчих болов уу гэж би лав 30 жил харлаа. Байдаггүй ээ.

“Өдрийн сонин”-ы сурвалжлагч Б.Номинтой хийсэн ярилцлагын анхны хувилбарыг бүрэн эхээр нь толилуулъя

Гол асуудал үе үеэрээ, үе тэнгийнхнээрээ нийгэм айхтар хуваагдаж зааглагдсаны уршиг л яригдаад байна гэдгийг би хожуухан олж харсан хэрэг. Манай нийгэмд том ангал буй болжээ.

Монголчуудын аж төрөл, дадал, араншин, нөхөрлөлийг ажихул хайран, бүр дэндүү хайран, дэндүү хөөрхий гэж харуусмаар үзэгдэл юмс дэндүү олдчихоод байна. Гайхуулах гийгүүлэх юм байлгүй яахав. Тэрийг нь өөр хүн бичвэл бичнэ биз.