Саяхан миний найз, Бельгийн вант улсын гэрэл зурагчин Яан Локус ирж зураг авч миний бие дагалдан явж тусаллаа. Тэрээр өмнө нь Монголд хэд хэд ирсэн бөгөөд манай орон ямар хурдтай өөрчлөгдсөнийг ихэд гайхна. Нэг орой тэрээр сэхээтэн голдуу, бас чинээлэг болж эхэлж байгаа айлын гэрт болсон цайллагад очиж ирээд надад ярихдаа

Нилээд хэдэн жилийн өмнө одоо алга болсон Туул рестораны дэргэд байсан хуучин номын дэлгүүрээс дууны шүлгийн түүвэр харж зогстол ийм дөрвөн мөр олж үзээд үнэхээр үнхэлцэгээ хагартал баярлаж билээ.

Өнгөрч буй долоо хоногийн нэг их анхаарал татсан сэдэв бол газрын тухай хуульд орсон манайд 180 хоносон гадны иргэн газрыг 60 жилээр цаашдаа 40 жилээр өмчилж болно гэсэн хуулийн төсөл, энэ тухай болон төмөр замын бодлогын тухай олон тв-гээр гарсан “100 чухал сэдэв” нэвтрүүлэг байлаа.

Монголд кино урлаг бараг л дэлхийд кино үүссэн цагаас нэг их хоцролгүй дэлгэрч эхэлсэн байдаг. Гэхдээ манай кино урлаг эхнээсээ л социалист реализмын гол төлөөлөл байсаар иржээ. Уран зохиол, уран зураг хөгжсөн оронд кино урлаг хурдан хөгждөг гэдэг.

Аглуу ингэж хэлээд байдаг нэг хошин шог байдаг. Нэг хэсэг хүмүүс ч хоорондоо “Зохицуулна аа” хэмээн ярьж, инээлдэж байгаад тэгсгээд мартагджээ. Уг нь ардчилсан улс оронд төр асуудалд оролцох бус зохицуулах ч ёстой ажээ.

Олонхиороо асуудлыг шийддэг нь ардчиллын зарчим юм. Одоогоор үүнээс дээр юм олоогүй ч гэдэг. Гэхдээ ард түмний олонхи нь тэнэг бол тэнэг л сонголт хийнэ гэж бас ойлгож болно. Энэ дэлхийд ухаантан нь тэнэгээсээ ямагт цөөн байсаар ирсэн. Байх ч болов уу?