Гавьяат авснаасаа хойш нэг ч удаа Баттулга руу чат бичээгүй учир гэнэт гэмших сэтгэл төрж өглөө эрт л чатаа хардаг даа… гэж бодоод баярласан талархсан тухайгаа хэдэн үг бичтэл нэг их удсангүй.

1990 оноос хойш манай төр засаг кино урлагийг үзэл сурталаас ангид байлгах “бодлого” барьсан гэх ч хэрэг дээрээ огт бодлогогүй орхижээ.Энэ хугацаанд алдаг оног, болсон, болоогүй, олон кино гарсан ч өмнөх социализмын үе шигээ ганц ч киног төр бүрэн санхүүжүүлсэнгүй.

Үйлдсэн явдал нь жаалхан. Назгайрч залхуурах нь их. Өгөхдөө тэнэг. Авахдаа мэргэн. Хайрлах нь бага халдах нь их. Санаа нь юм бүрийг чадах. Явдал нь хаврын өдрийг ч гүйцэхгүй. Үнэмших нь үнэгэнд ч хууртах. Гэнэдэхдээ бааст гараар хэрэм цохиод үмхэнэ гэдэг хэмээсэнд:

Нилээд хэдэн жилийн өмнө одоо алга болсон Туул рестораны дэргэд байсан хуучин номын дэлгүүрээс дууны шүлгийн түүвэр харж зогстол ийм дөрвөн мөр олж үзээд үнэхээр үнхэлцэгээ хагартал баярлаж билээ.