Манай зарим нам, заримсах юмгүй мань намыхан маань “Хөдөөд л найдлага тавьж байна” гэлцэх аж. Тэд “Хөдөөнөөс л бид гарах магадгүй. Хотод өнгөрсөн” гэлцэхийг сонсоход сонин. Нам нь, удирдлага нь, үйл ажиллагааны цөм нь хотод байдаг атал ийн ярих ажээ. Ямар ч байсан эндээс “Байдаг газраа тар нь танигдсан юм байна” гэсэн утгаар ойлгож болж байна.

Энэ муусайн баяачууд...харахаар хорсол төрж байна. Тэд л амар тайван амьдралыг минь булааж байна.

Өнөөдөр бид шүтлэгийн хямра­лын оргил дээрээ бай­на. Оргил гэдэг нь энэнээс илүү хямрахгүй болов уу гэдэг утгаар хэлж байна.

Юуны өмнө манай эдийн засаг унаж байгаа юм биш. Бид эдийн засгаа унагааж байгаа юм. Тэрнээс биш эдийн засгаа унагадаггүй газарт эдийн засаг нь гозойж л байгаа.

Саяхан хотын захын дүүрэгт найман нэрийн жижигхэн дэлгүүрээр амь зуудаг нэгэнтэй таарлаа. Малчин байснаа хот бараадаж, эхлээд хашаатай, дараа нь ТҮЦ-тэй, тэгээд “найман нэр”-тэй болж хэр чинээгээрээ болж бүтэж, гэр орчноо авч яваа нэгэн.

Хөөрхий дөө, манай муу хэнийг яачлаа. Ямар сайн байхав дээ. Эхнээсээ яагаач үгүй бол яах ч үгүй байсан гэх ч хүн байна. Яасан ч байсан яах л байсан гэх нь ч л байна. Нэгэнт л яадгаа яасан хойно яалгах нь зайлшгүй гэх ч хүн бас байна. Яахыг ямар яалтай биш дээ, одоо яая гэхэв.