Ямартай ч иргэд хэнийг сонгох вэ? гэдгээсээ илүү “хэнийг сонгож болохгүй вэ?” гэдэг дээр хатуу итгэл үнэмшилтэй болсон дөрвөн жил байлаа. Сонголтынхоо тэн хагасыг хийчихсэн гэсэн үг.
Өчигдрийн байдлаар Мандалайд байгаа манай гурван иргэнд хамгийн их санаа тавьж, сэтгэлийн дэм өгөн тайтгаруулж байгаа хүмүүс нь твиттерийн жиргээчид л байлаа.
Багш нарын ажил хаялтыг тойрсон хэрүүл төгсрөх шатандаа орж байна.
Яг үнэндээ үйлдвэрийнхний ч, бидний ч хувьд хамгийн ойрын бөгөөд номер нэг зовлон "Монголын зэс"-ийн 49 хувь ч биш, Стандарт банкинд төлөх ёстой өр төлбөрийн асуудал болов уу.
Дундаж монгол хүний хэвийн гэж боддог зүйлийг ойлгох, тэр хэвийнээс давбал зорилго тэрнээс цааш халихаар мөрөөдөл болох зүй тогтол харагдсных. Миний ажиглалтаар манай нийгмийн хэвийн гэдэг ойлголт “сүртэй шдээ” гэдэг үгтэй эн тэнцүү.
"Хэдийгээр хэцүүхэн замыг туулсан ч гэсэн надад нууц байхгүй. Энэ хорвоо дээр хамгийн зовлонтой хүн нууцтай хүн байдаг юм гэнэ лээ"
