Би түүхч биш. Түүхч болъё гэх хүсэл энэ насанд минь төрөөгүй. Түүхийн боловсролыг дундач иргэний хэмжээнд эзэмших нь иргэн миний үүрэг. Үзэл суртлаар бохирлосон түүх намайг төөрүүлж орхижээ. Надад түүхийн нэг мөр ойлголт алга. Миний толгойд бөөн эргэлзээ.

Амин хувийн маш нандин үзэл голдуу нууц оршдог. Яагаад нуудаг вэ гэвэл амины нандин итгэлээ хувь хүн маш чухал юмандаа зориулдаг. Үр шим нь зөвхөн өөрт нь тусдаг учраас амины үзлээ нуухыг ардчилсан нийгэм зөвшөөрчээ.

Монгол улс нүүрс, газрын тосны арвин нөөцтэй атлаа эрчим хүч, шатахууны импортод олсон жаахан ашгаа хамж өгсөөр өдгөөтэй золголоо. Ядмаг Монголыг өдий хүртэл өндийлгөөгүй гол дарамт энэ.

УИХ-ын сэнтийд залрах дон бүр доод түвшнээ хамран хавтгайрчээ. Арга ч үгүй. Тэр сэнтийн өгөөж дэндүү. Тендерүүдийг хуу хамна. Хулгай луйвар чөлөөтэй учраас эрсдэлгүй.

Галаа түлүүлж, хоол ундаа хийлгэдэг болохоор нөхөр маань намайг галын бурхан гэж дээдэлсэн юм.

Тоодог Базар гэж миний багад манай нутагт нэг марзан өвгөн байв. Дээлээ дэндүү хөөргөж бүсэлдгээс “Тоодог” хоч хүртжээ. Базар гуайг ярихын тулд өмнө нь мангар Гүрсэд дэнх Жамц хоёрын нэгэн паянг цухас дурдах нь манай голынхныг багцаалахад дэм болно гэж би үзлээ.