Борхондлойт гэгч алдарт өлөгчнийг Дүгнэн хайрхны өмч гэнэ. Малаа хааяа шоглуулавч түүгээр оролдохоос хулчийж, “хангай хэрэглэжээ” хэмээн залбирна. Борхондлойт буутай анчинд ерөөсөө үзэгдэхгүй, буугүй хүнтэй байнга таарах бөгөөд айж эмээхгүй, бүр зугтаах ч үгүй.

Эдүгээ Хөвсгөлийн тайгын урцад аж төрөгч 200 цаатан бидний нүдэнд ямар харагддаг билээ, бид өндөр хөгжилтэй том орныхонд тийм л харагдаж байгаа гээд нэг бодоод үз.

Олигархиуд хулгайгаа баригдахаар “байтлаа бүр хошин шог юм болгох нь ээ” гэж томорч, урлагийн энэ жанрыг доромжилдог болсон байна лээ. Миний хувьд хошин шог бол авъяасын дохуурхал гэж итгэсээр нүд аних буй зээ. (2024-02-06)

Газрын өрөм, усны хомсдол-хоёр хулгайчийн нэг нь ялдаг сонгуультай эгнэшгүй шүү.

Монголын хөгжлийг хэрхэн чөдөрлөх вэ? Тэр амархан! Яаж? Хүчээр бус мэхээр. Гэхдээ найдах нөөц ХХI зуунд ганц үлдсэн. Тэр нөөц нь монголчуудын оюуны хомсдол.

Миний роман, тууж, өгүүллэгээс өнгөрөгч нийгэмд биеэ хэрхэн авч явсан минь төсөөлөгдөнө буй зээ.