Монгол Улс яагаад өөдөө нар харахаа больчихов оо! 1960,70-аад онд биднээс хөгжлөөрөө хол хоцорсон, сул дорой , ядуу Өмнөд Солонгос ердөө 10-хан жилийн дотор өнөө цагийн хүчирхэг эдийн засагтай, баян тарган улс орон болж өндийж хөгжиж чадсан билээ.

Яг одоо энэ гарчигийг уншиж байгаа арван монгол хүн тутмын тал нь хараал урсгахад бэлэн байгаа гэдэгт огтхон ч эргэлзэхгүй байна. Яагаад гэвэл өөдөө гарсан болгоныг үзэн ядаж, болж л өгвөл бяц дэвсэлж бахаа хангадаг нь бидний араншин. “Энэ одоо юу вэ, Элбэгээд газар өгнө ч гэх шиг хуцаад...”гэх мэт хамаг муу үгс хэнхдэг цээжнээс нь түрэн наашилж байгаа.

Оросууд фашизмыг ялсан агуу ялалтынхаа 70 жилийн ойг сүр жавхлан төгс тэмдэглэлээ. Улс үндэстэн бүрт бахархах бахархал, түүнийгээ тэмдэглэх баяр, түүхэн өдөр гэж бий ч яагаад ч юм Оросуудын Ялалтын баяртай дүйцэж сэтгэлд хоногших нь ховор санагддаг.

Байгаль хамгаалагч, цэл залуухан хөвгүүний учир битүүлэг үхлийн дараа Өмнөговь аймгийн төв Даланзадгадгаас баруун урагш 308 км зайд, Гурвантэс сумын нутагт Гурвансайханы байгалийн цогцолборт газрын хилээс 25 км зайд,

Хэдхэн хоногийн өмнө Монгол Улсын Ерөнхийлөгч хэвлэл мэдээллийнхэнтэй уулзаж, УИХ-д өргөн барих гэж байгаа зарим хуулийн талаар мэдээлэл хийснийг хэд хэдэн телевиз орон даяар шууд дамжуулсан.

Уран барималч, зураач Даш Намдаков буюу Намдагийн Дашням нь Буриадын Чита хотын ойролцоо орших Укурик тосгонд төржээ. Түүний ээж Бүдханд найман хүүхэд төрүүлсний зургаа дахь нь энэ ярилцлагын гол баатар.