Монгол Улс олон намын тогтолцоо бүхий парламентын засаглалыг хуульчилсан орон боловч парламентын засаглал үүсч хөгжсөнөөс хойших 20 хүрэхгүй жилд ердөө л хоёр намын ээлжит тоглолтоор төрийн эрх мэдлийг хэрэгжүүлж ирэв.

Өнөөдөр 90 жилийн ойгоо тэмдэглэж байгаа нам нь МАН уу, МАХН нь уу гэдэг ойлгомжгүй зүйл болж хувираад байна.

Улс төрд эхнэр нь ханийнхаа, хүү нь эцгийнхээ, дүү нь ахынхаа үйл хэргийг үргэлжлүүлэн залгамжлах явдал дэлхий дахинд, Монголд ч уг нь шинэ үзэгдэл биш. Гэхдээ сүүлийн үед бизнесийн ертөнцөд жинхэнэ утгаар өв залгамжлагчид байх учиртай шинэ үеийн залуучууд улс төр рүү хөрөнгө мөнгө хаяж орох хандлага түгээмэл болов.

Хорин жилийн түүхэнд “туг ч барьж, тугал ч хариулсан” Ардчилсан нам аль ч цаг үедээ лидерүүдээрээ ялгарч, тэднээр нүүр царайгаа хийж явсныг судалгаа харуулна.

Сүүлийн үед улстөрийн амьдралд гарсан хамгийн том сенсаац бол МАН-ын нэр бүхий гишүүд цуглаж, хэвлэлийн хурал хийлгэсэн явдал байв. Харин хэвлэл мэдээлэл, улстөрчид үүнийг нэг их анзаарсангүй юу эсвэл анзаарахгүй байхыг “үүрэгдүүлсэн” бололтой.

УИХ-ын баталсан хууль тогтоомж, өгсөн даалгавраас нь нэг л өөрөөр ажиллаад байгаа өнөөгийн Засгийн газрыг төрийн эрх барих дээд байгууллага парламент нь удирдаж дөнгөхгүй байгаа юм бол өөр хэн чиглүүлж, ямар эрх ашиг хөтлөөд байгаа хэрэг вэ?