Биднийг Киотод очиход намираа бороо, нойтон цас хольж орсон хаврын жихүүн угтлаа. Бороо орж байснаа хүйтрээд цас болж, тэгснээ үүлэн цоорхойн наранд гэсч хайлаад шавар шалбааг холилдоод, юу ч гэмээр юм бэ дээ? Бид 3 дугаар сарын эхээр Токиогоос хурдан галт тэргээр тийшээ зорчлоо.

Нэрт зохиолч Л.Түдэв гуайн замын тэмдэглэлийн гарчгийг энд шууд хуулбарлан гарчиглалаа. Гарчгаасаа шууд хүнд хүрэх биз гэж бодоод. Дэлхийн алдартай, дэлхийд танигдсан энэ хотод алба амины ажлаар зорчсон монгол хүн тоогоо алдаа биз. Гэлээ гээд жирийн монголчуудтайгаа хуваалцсан нь хуруу дарам цөөхөн. Л.Түдэв (1980-аад оны сүүлчээр), Баабар (1990-ээд оны эхээр) нар шиг Нью-Йоркийн тухай чухам нүдэнд харагдаж гарт баригдтал бичсэн монгол хүн бараг үгүй дээ.

Каирын монголчууд Цагаан сараа өргөн дэлгэр тэмдэглэв

“Алтан гадас” одонт энэ эрхмийг доктор Удо Хаазе гэнэ. Миний амьдралын тойрог гадаад харилцааны гольдрил руу ороход Удо Хаазе гэж герман нөхрийн минь үзүүлсэн нөлөө, нөхөрлөл маш их тус болсныг би бахархан дурддаг. Цэл залуухан дипломатч тэрээр БНАГУ-ын ЭСЯ-нд II нарийн бичгийн даргаар Улаанбаатарт ирээд удаагүй байхдаа надтай эхлэн танилцаж, С.Баяр бид хоёртой уулзахаар (1987 оны намрын сүүлч) МОНГОЛПРЕСС дээр ирж байсан юм. Тэр цагаас хойш бид 24 жил тасралтгүй нөхөрлөжээ.

Тегераны монгол айл

Манайхны тулга тойрсон, хөгийн гэхэд хөгийн, тэнэг гэхэд тэнэг, ер нь юу ч гэмээр юм, хэлж оноохгүй нэгэн балай явдлыг сөхөж ЯЛИХГҮЙ ЮМНААС ЯМААНЫ ГАРЗ гэдэг гарчгаа нотлоё.