Олон Улсын Парламентын Холбоо, УИХ-аас хамтран зохион байгуулсан Тогтвортой хөгжлийн зорилгын хэрэгжилтийн асуудлаарх ОУПХ-ны Ази, Номхон далайн бүсийн II чуулганы гадаадын төлөөлөгчдийг Ерөнхийлөгч Х.Баттулга хүлээн авч уулзахдаа ардчилалд шилжсэн 1990 оноос хойш Монгол Улсын хөгжлийн замд сайн, муу зүйлс олон тохиолдсон ч ардчиллын баянбүрд хэвээр байгаа гэдгийг цохон тэмдэглэсэн билээ. Энэ бол Монгол Улс ертөнцөд юугаараа ондоошдог вэ гэсэн асуултын хариулт гэж үзэж болно.

Ахмад багш доктор Л.Норовсүрэн гэж найз маань «Монголын нийтлэл» хэмээх бүтээлдээ миний уран бүтээлийн талаар хэрхэн өгүүлснээ надад софтоор илгээснийг хоёр хуваан baabar.mn дэх сайтдаа тавья гэж шийдлээ.

Орос, Хятадын эрх баригчид руу хандуулж байгаад л “Биднийг Шанхайн байгууллагад элс гээд шахаад өгөөч дээ” хэмээн ил далд гуйгаад ятгаад хатгаад ч байх шиг!

Сонгинын бургас, Туул голын доод хөндий өнгөрөгч 8 дугаар сарын 25-ны Бямба гаригт хөл хөдөлгөөн, хөгжөөн цэнгүүгээр бялхав.

Ямар чөтгөр нь бие даагч энэ удаа баараггүй гээд үзмэрдчихсэн юм, бүү мэд. Бие даагчид дээр санал тоолох болохтой зэрэг компьютерын алдаа гардаг нь ч юу юм. Бас хэт олуулаа орж саналуудыг ёстой нэг хувааж тарамдуулснаа ч хүлээн зөвшөөрөх хэрэгтэй мэт.

Монголын нийгэм тогтворгүй, ажилгүйдэл, ядуурал, авилгал нь хэрээсээ хэтэрсэн. Тэгвэл тэр ядуурлын гол гэмтэн нь хэн бэ? Энэ асуултад монголчууд олон жилийн турш хариулт хайж байна. Явж явж зах зээлийн эдийн засаг, түүнийг залж ирсэн ардчилал буруутан нь гэж нэг хэсэг явснаа авилгачин төр гэж буруушаах юмтай болжээ.