Энэ арлыг зорьсон зорчсон монгол хүн өнөө цагт бол ёстой тоогоо алдсан даа.

Бид Лондон орохоор Женевээс Британийн EasyJet агаарын компанийн онгоцоор ганц цаг хүрэхгүй маш хурдан нислээ. Лутон нисэх буудалд (London Luton Airport) газардлаа. Хотоосоо үлэмж зайтай юм. Шавь Б.Чинүүхэйгээрээ угтуулж түүний машинаар давхисаар Лондонд очиход өвлийн жихүүн салхи угтлаа. Эхнэр хүүгийн хамт хуучин оноо үдэж шинэ оноо угтахаар яваа миний хувьд бол гарчигт өгүүлсэн тэр “Лондонгийн нүд” гээч дээр гарч үзэх, түүхт энэ хотын түүх дурсгал музейд зочлох хөтөлбөртэй явж очлоо.

“Нөхөд өө! Дэлхийн коммунизмын түүх” (”Comrades!: A History of World Communism”) хэмээх номыг би уншиж сууна.

АНУ-ын нийслэлийг зорьсон зорчсон монгол хүн өнөө цагт бол зөндөө олон болоо биз дээ. Гэлээ гээд жирийн монголчуудтайгаа хуваалцсан нь бас л хуруу дарам цөөхөн

Биднийг Киотод очиход намираа бороо, нойтон цас хольж орсон хаврын жихүүн угтлаа. Бороо орж байснаа хүйтрээд цас болж, тэгснээ үүлэн цоорхойн наранд гэсч хайлаад шавар шалбааг холилдоод, юу ч гэмээр юм бэ дээ? Бид 3 дугаар сарын эхээр Токиогоос хурдан галт тэргээр тийшээ зорчлоо.

Нэрт зохиолч Л.Түдэв гуайн замын тэмдэглэлийн гарчгийг энд шууд хуулбарлан гарчиглалаа. Гарчгаасаа шууд хүнд хүрэх биз гэж бодоод. Дэлхийн алдартай, дэлхийд танигдсан энэ хотод алба амины ажлаар зорчсон монгол хүн тоогоо алдаа биз. Гэлээ гээд жирийн монголчуудтайгаа хуваалцсан нь хуруу дарам цөөхөн. Л.Түдэв (1980-аад оны сүүлчээр), Баабар (1990-ээд оны эхээр) нар шиг Нью-Йоркийн тухай чухам нүдэнд харагдаж гарт баригдтал бичсэн монгол хүн бараг үгүй дээ.