Мөнөөхөн би Эрдэнэт хотод лекцлэх ажлаар яваад ирлээ. Хоёр ч газар лекц уншиж, Эрдэнэтийн сэтгүүлчидтэй уулзалт зохиож, Эрдэнэтийн хэд хэдэн ТВ-д ярилцлага өглөө. Мэдээж миний ярих унших сэдэв: олон улсын харилцаа, дэлхийн ертөнцийн хөгжлийн хандлага, Монголын гадаад орчин, Арабын хувьсгал, лалын геополитик гэх мэтээс халихгүй.

Монголын нийгмийн толины тусгалыг илтгэх энэ алдарт афоризмыг манай нийтлэлчдийн клубын гишүүн, Женко хэмээн олонд алдаршсан Х.Баттулга хэлсэн юм. 2012 оны хамгийн шилдэг улс төрийн эшлэл гэж би нэрлэх саналтайгаар барахгүй нэрлэж байна.

Тэр жил, 1999 онд Энэтхэгийн Банголор хотод таксины жолооч нэг энэтхэг нөхөр цэцэг цэврүү шиг монгол оюутан охиныг хүчиндчихэж (бараг бүлэглэсэн) билээ. Гэхдээ саяхных шиг ноцтой төгсөөгүй. Хүчиндчихээд саяных шиг машины явдал дунд зам руу хаячихаагүй, “өрөвдөөд” оюутны байранд нь дөхүүлээд өгсөн.

Ойрд би фото-нийтлэлээ ор тас орхигдуулжээ. Тэр нийтлэлээ яав ийв, хааяа үзүүлж байгаач, сонин байдаг юм гэх хүн ч нэлээдгүй тааралдлаа. Хүүг минь үгүйлсэн бололтой коммент ганц нэг харагдаж байна.

Нийслэлийн хүн амын их төвлөрөл, хөдөөнөөс урсах их миграц, замын түгжрэл, орчны бохирдол, утаа, энэ бүхэн энэ хотын өөрийнх нь даац нэгэнтээ олон дахин хэтэрсний шинж тэмдэг юм. Даац нь нэгэнтээ хэтэрчихсэн, түүнд төр засгаас тавих хяналт бүрэн алдагдсан дүр зураг харагдаж байна. Даацын хэтрэлтийг зогсоох үр ашигтай арга, механизмыг одоогоор бодож олоогүй байна.

Хүн ардаа үр бүтээлтэй, тууштай ажиллуулдаг төгс механизмыг бүрдүүлж чадаагүй ирснээс болж манай үе үеийн Засгийн газруудын үйл ажиллагааны хөтөлбөрийн үндсэн гол заалтууд цаасан дээрээ үлдэж, ажилгүйдэл ядуурал нь хэвдээ явсаар өнөө хүрсэн нь нууц биш.