Гуйлгачин амьдрал маань ханахыг мэдэхгүй өлөн хоосны сэтгэхүйг бидэнд суулгачихжээ. Ханадаггүй, арилдаггүй шуналын дэв, уутлахын дэв, өлөн тархи, өлөн нүд мөнхөд дагалддаг. Тийм нэгэн нийгмийн өвчин өнөөгийн Монголд байнаа.

Нийгэмд буцалж өрнөж буй үйл явдлуудад хариу өгөхөөр 2021 оны нийтлэлээ эргэж толилуулъя. Дөрвөн жил чилийтлээ өнгөрчхөөд байхад өөрчлөлт, дэвшил байхгүй байгаад л цухалдаад ийм шийдэлд хүрлээ. Хүлцэн уншина уу. ЦЭГЭН ЦОХИЛТ гэж нэрлэхээс өөрөөр нэр томьёо олдоггүй ээ!

Бид өмнөх “Манай зууны хөрөг” номдоо Амин, Мобуту нараар колонийн системийн нуралтын дараахи Африкийн удирдагчдын төрхийг гаргасан бол Клеркийн намтар дотор Нельсон Манделагийн хөргийг багтааж байсан. Энэ удаа нийт Африкийг ганцхан Манделагаар төлөөлүүллээ.

Хүүхэд насны минь нэг дурсамж юм даа. Миний дүү Одбаяр бид хоёр авга ах Гомбосүрэндээ өгсөн нэр нь “Шилтэй ах”. Манай өөрийн гэр бүлд нүдний шил зүүдэг хүн байгаагүй.

ШХАБ дахь Хятадын байр суурийг үнэлж дүгнэхдээ ШХАБ-ын локомотив нь яг үнэндээ одоо БНХАУ болж байгааг олж харах, тэмдэглэх хэрэгтэй болов уу.

ШХАБ байна, 2018 онд шат ахин оролцоно хэмээн тэр үеийн Төрийн тэргүүн ам нээгээд цааш нь хөгжүүлж чадалгүй үүрдийн идэвхтэй ажиглагч дээр нь үлдээсэн бас нэг механизм үүрэг гүйцэтгэж байна уу? Үүрэг гүйцэтгэж байна уу, хуралдаж байна уу гэдэг хоёр өөр ойлголт шүү. Энэ өнцгөөс “Улаанбаатарын яриа хэлэлцээ”-г товойлгон бичье.