Тэгээд хоёр хоногийн дараа Хуланд би захидал бичихээр шийдлээ. Би Хулангийн зургийг урдаа гаргаж тавив. Би түүний зургийг удаан ширтэн харж суулаа.
Улсын баяр наадмын дараахан. Тэр өдөр, амралтын өдөр байсан юм. Би өглөө эртлэн босоод, үдийн алдад Нисэх тосгонд ирлээ.
1974 оны 8-р сарын сүүлчийн 7хоногийн намар үнэртсэн гунигтай бүрхэг, бороотой тэр өдөр тийм нэг өдөр байсан юм. Тэр өдөр үдийнхойно би Нисэх тосгонд ирэв.
Хулан тэр бүсгүй юунд ч санаа зовдоггүй. Бараг юу ч хийхгүй яг над шиг ажээ.
