Гэхдээ л дурсамж сайхан, дураараа дурсаж болдог нь бүр ч гоё. Өчигдрөө мартсан бол “Би чамд хайртай”...

Улаанбаатар хотын музейн жижигхэн байшинд дэлгээд багтахгүй их түүхийн зах зухаас нь таны өмнө харуулж байна. Цаг төрийн жамаар нэрээ хэдэнтээ сольсон гудамжаараа нийслэлчүүд алхаж явахдаа ямархан үйл явдлын гэрч болсныг нь мэддэг байвал хичнээн бахархам билээ.

Эрүүгийн хуулиар хулгайч, алуурчин, луйварчин гэхчлэн яллаж чадахгүй учир “Ардын дайсан”, “Эсэргүү”, “Ангийн дайсан” гэх мэт санкцгүй “ял” эчнээ өгнө. Иргэд тэд үнэхээр “Ардын дайсан”, “Эсэргүү”, “Ангийн дайсан” гэдэгт итгэтэл нь сурталдана. Ингээд нэг өдөр авч яваад буудахад хэн ч гайхаагүй.

У.Хүрэлсүх, С.Эрдэнэ хоёр хэн хэн хурандаа. Авчиг алд дэлэм ялгаатай.

Зөвлөлтийн мэргэжилтэн олноороо суурьшихын цагт “бараашиг” “орос ах”-ын үндэсний умдаа-самогоны “түүхий эд” гэдэг нь ч илэрхий болов. Ингээд шуугитал исгэн, сөгнөж суух нь социализмын материал техникийн баазын дээжээс хүртэх мэт таатай байсан буй за.

Д.Сүхбаатараар большевикууд эхлээд тоглосон өдгөө өөрсдийгөө "эх орончид" гэж нэрлэгсэд тоглож байна.