Өнгөрсөн жил “Түг түмэн хүнтэй, төрийн олон яамтай, удаан жилийн түүхтэй, Улаанбаатар нийслэл”-ийн маань 370 жилийн ой тохиолоо.

Нийслэлийн СХД, хуучнаар “Цамбагарав” үйлчилгээний төвийн ард ийм нэг “юм” бий. Хавийн улс нь, СХД XIV хорооныхон, 14 дүгээр байрныхан ч бүгд үүнийг “балгас” гэх аж.

Соёл, спорт, аялал жуулчлалын сайд Ц.Оюунгэрэл Монголд тусгай сонирхлын аялал жуулчлал хөгжүүлэхээ урам зоригтой зарлав. Харин тур операторууд яам бидний ажлыг булаацалдлаа гэж үзэж байна. Тэд дор хаяж хорин жил оюун ухаан, хүч хөдөлмөр, хөрөнгө мөнгөө зарж Монголын аялал жуулчлалын бүтээгдэхүүн гээчийг бий болгожээ.

Крым санал асуулгаар Оросынх боллоо. Үүнтэй зэрэгцээд 70 орчим жилийн өмнөх явдал дахин сөхөгдөв. Урд хөршийн Weibo цахим хуудсанд тавигдсан, Монгол Улсыг Хятадтай нийлүүлсэн газрын зургийг 15 мянга гаруй шэйрлэжээ.

Эртээ урьдын цагт нэг эмгэн, өвгөн хоёр байжээ. Үлгэр мэдээж ингэж эхлэх учиртай. Амьдрал эндээс эхэлж энд л төгсөх учир зовлонгоор дүүрэн. Өвгөн нь эмгэнээ «Чи хүүхэд гаргасангүй» гэж байнга зодож занчдаг байжээ. Өөрөө үүргээ хэр биелүүлдэг байсан тухай үлгэрт ганц ч өгүүлбэр алга. Өтөлтлөө өвлийн шөнийн уртад юу эсийг хийгээ аж.

Компьютер тоглоомын уршгаар өвөөгийнхөө наян насны найранд хоцорч ирсэн хүүг авга ах нь зураг авах ажлаар “шийтгэжээ”. Шийтгэл нь шагнал болж аппараттай хоцорсон жаал удалгүй сонирхлоо дагаад амьд хөгжмийн тоглолт алгасалгүй зураг авч эхлэв. Таалагддаг хамтлагуудынхаа цомгийг бүтээх санаа нь явсаар Mongolian metal heads төсөл болж, ноднин ажилдаа оржээ.