“Ухаарал” гэсэн баримтат киног олж үзээд өөрийн эрхгүй уярлын нулимс унагав. Youtubе-д байна лээ.

Будда ийн өгүүлжээ: “Зуун муу хүнийг хооллосноос ганц сайн хүнийг хооллосон нь дээр...”

- Өдөр бүрийн төгсгөлд би хэдэн пиво, тамхи юм уу бодисоор өөрийгөө мялаах хэрэгцээг мэдэрдэг байв. Одоо тийм зүйлсээ больсон ч хүслийн цангаа үргэлжилсээр. Яаж түүнийг тайлах вэ?

Амьсгал авах бүртээ орчлонгийн зовлонг сорж, амьсгал гаргах бүртээ амгалан жаргалаа хорвоод юүлэхийг Адиша сургажээ. Орчлонгийн зовлонг сорж чадвал зүрхэнд чинь гайхамшигт урвал явагдана. Гэвч бидний төрөлх зан үргэлж зовлонгоос бултдаг. Бие биенийхээ зовлонг аман дээрээ л хуваалцахаас ачир дээрээ түлхдэг зантай.

Хэсэг зуур жингүйдсэнээ эргээд л ойчлоо. Биеэ хэлээгүй л дээ. Гэхдээ гунсрах юмгүй цэлмүүхэн. Гадаа өнгийн хорвоо үргэлжлэвч дотор гүнд сэрүү татсан амгалан тэмтрэгдээд байх болсон. Баярлалаа, Багш аа... Ойрхон байсан багшийн номоос нэгийг шүүрээд сөхлөө. “Нирваан”.

- Сохор номингийн довыг уул болгож дөвийлгөх хэрэггүй. Шашны хүмүүс энэ тал дээр үнэн гаргууд. Тамхи татах ердөө л утаа уушгилж, гаргах – Нэгэн зүйл пранаяма (хийн дасгал).