Будда ийн өгүүлжээ:“Нэг хүн над дээр ирээд бясалгал, энэрлийн зам мөрийг минь буруутган зүхэв. Би чимээгүй хүлцлээ. Түүний муушаал зогссон хойно би ингэж асуулаа.’Хөршдөө бэлэг өгөхөд чинь тэрбээр хүлээн авахгүй бол уг бэлэг өөрт чинь үлдэнэ биз?’ гэхэд тэр хүн ‘Тийм ээ’ гэв.

Даржин даруу байдлыг номлосон мэт энэ сургаал хуурамч хээнцэрлэл, цаасан цэцэг шиг үзмэрийн амьдралыг биш, харин хээр талын үнэр анхилам агь ганга шиг жинхэнэ амьдралын гоо сайхан, төгс таашаалыг нээжээ...

Будда ийн өгүүлжээ:“Дээд тэнгэрийг ч, доод газрыг ч харагтун. Бүх ертөнц та нарт мөнх бусыг сануулнам. Сэрж гэгээрсэн хүн чанадын билгийг эзэмшинэ... ‘Би’ хэмээх нь бодитоор эс орших зүүд зэрэглээ мэт.”

Субуди ийн өчив: “Ирээдүйд таван зууны эцэс, таван мөчлөгийн төгсгөлд дээдийн ном сарних үест эл судрын үгсийг үнэн зөвөөр ойлгох төрөлтөн гарах болов уу?” (Очир огтлогч судраас)

Хийд огторгуйн алтан суваргыг Хэд гороолохоо мэдэхгүй. Хэнхдэг чанадын торгон анирыг Хэзээ тасрахыг таашгүй.

Цөөрмийн усанд үймцэх загасыг ажиж зогссон Жуан багшаас нэг хүн “Энэ загаснууд яаж байгаа бол?” гэж асуув. “Эднүүс жаргаж байна” гэж Жуанзы хариулав. “Та эдний дотор орсон биш жаргаж ч байгаа юмуу, зовж ч байгаа юмуу яаж мэднэм?” гэхэд мэргэн өтгөс “Чи миний дотор ороогүй байж намайг мэдэхгүйг яаж мэднэм?” гэж хариу асуужээ.