За яахав эхлээд бол гэрээсээ гарахдаа ”үзэсгэлэнгийн нээлт”-д орох гэж байгаагаа хавийн хүмүүстээ мэдээлэх дайны мэдрэлтэй л байлаа. Харин замдаа маазарч, очих газраа хайж энд тэндгүй тэнэж явснаас ч бус ердөө яваад оронгуут янз янзын үй түмэн хүн байхыг хараад л хаана яах гэж ирсэнээ таг мартдаг юм билээ.

Энд тэндхийн ёолк энтэр давхцаад, хажуугаар нь эмлэгт 2 хоног алдаж манарсаар байтал хорь арван нэг яг гарах болцон байшд. Шинэ жилийн мэнд хүргэе! Одоо олуулаа нийлээд оны онцлох үйл явдал, хүн амьтанаа нэрлий даа энэ чинь. Хоёр оны зааг дээр нэг сайхан тэгдэг уламжлал бий сэн айн.

Хорвоо дэлхий дээр байх үй түмэн.... за арай багадуулчлаа, сая живаа эд юмс, үйл хөдлөлүүд хоорондоо хамаарах ба эс хамаарах нигууртай байхаар заяагдаж.

Энэ засгийн хүйтнийг... юу энэ гадааны хүйтнийг засгийн юунд нь өгөөд...Өө энэ одоо байтлаасаа эфээмийн хөтлөгч шиг хөглөх нээ. Тархи царццым шиг байна. Цайнаасаа ганц балгаадхая.

Өө энэ жишээ тийм ч оновчтой болсонгүй ккк. Тэгвэл гаднаас орж ирэнгүүтээ хог асгах хэрэг гарвал дараа нь гараа угаах уу эсвэл угаачаад хогоо асгаад дараа нь... Энэ хэтэрхий сунжирсан жишээ болох шинжтэй болчлоо, болихоос.

Бид хатсан өвс, ялаа шумуул хоол руу орчихыг хээрийн нэмэгдэл гэж өхөөрдөөд л идэж орхидог.