Эггэрс бааз Кабулын ногоон бүсд байдаг. Ийшээ очихын тулд эхлээд Кабулын нисэх буудалд бууна. Тэнд нь бас цэргийн бааз байх ба нэрийг нь Каяа гэнэ. Энд манай 50 орчим цэргийн албан хаагч үүрэг гүйцэтгэдэг. Тэд нисэх буудлын хэд хэдэн хаалгыг хамгаалж ажилладагаас нас барсан цэргүүдийг гаргадаг хаалга нь өдөр бүр “зорчигчтой” байдаг гэсэн нь нуруу хүйт оргиулав.

Би их сайхан хүн. Хүн бүхэн л намайг тэгж хэлдэг. Артгаа бол хүний хайлан... гэх мэт үгс өдөрт хэдэнтээ чих дэлсэнэ.

Намайг цэцэрлэгт байхад байсан 4 багшийг би сайн санадаг. Өөр багш байсан үгүйг мэдэхгүй.

Миний муу оготно шиг машаан маань өглөө бөмбийсөн цагаан юм байжийнэ.

“Black hawk” нисдэг тэрэг чамгүй чанга дуутай. Зорчигчид ар араасаа цувран дохиогоор орж сууна. Хав хар баг, сүртэй өмсгөлтэй хамгаалагч цэрэг үүнийг 2 хуруугаараа маш ойлгомжтой хийх. Баруун, эсвэл зүүн. Чи, эсвэл чи түрүүлж ор.

Дуртай гар нь ирээд загнаад, ийшээ тийшээ яваад энийг ингээд аваад ир гэж болдог, авч яваад барилга бариулж, юу ч хийлгэж болдог туранхай бор хүүхдүүдийг цэрэг гэнэ. “Өө хүн биш цэрэг байна” гэдэг хэлц үг ч бий. Цэргийн дарга нар гэвэл харин архи уусан, нөгөөдүүлээ байсгээд л цохиж унагасан нөхөд нүднээ бууна. Хүүхэн харвал бүр “галзуурч” алдана.