Эээ... тиййймүү? гэж тэр бүсгүй намайг үнэн сэтгэлээсээ өрөвдөн халаглаж билээ. Тэр Афганаас ирсэн Хазаар үндэстэн эмэгтэй. Манай байранд байдаг байсийн. Нэрий нь мартчиж. Гэхдээ Фатима гэчхэд ер нь болоод явчих байх

Цагаан сарын бэлтгэл ажил ид эрчээ авч байгаа энэ үед хэрхэн их ажлаас хойш сууж тарга тэвээргээ авч үлдэх вээ гэсэн асуудал олон залуусын маань сэтгэлийн гүнд эргэлддэг юм. Энд ч дэлгүүр хоршоо, зах зээлээр хэснэ, тэнд ч ууц өвчүү чануулж зогсоно. Тэгээ л гэртээ ирэнгүүт бөөн их цэвэрлэгээ, хоол хошны ажил.

Би цагаан сарлалаа. Шатна л даа, гэхдээ дараа нь долоо хоногийн турш өдрийн хоолонд мөнгө зарахгүй гэж тайтгарах юм даа (Дүнгэнээд л байж дээ, ажлын хөөрхөн пээч минь).

Харин ч хуучнаасаа илт дээрдсэн. Хажууд нь байсаар байгаад анзаараагүй болохоос дэлгэцээ хоёр хуваагаад жишээ нь 2006 онтой өнөөдрийг зэрэг харвал асар ялгаатай харагдана. Тэр үед хог бол зүгээр газрын өнгөн давхарга шиг, үнэр нь азоттой уралдаад агаарын бүтцэд орох шахдаг байсан юм. Хүмүүс ч ухамсар нь дээрдэж байгаа.

Бар бол шээгээд л газар нутгаа тэмдэглэчихдэг. Чоно ч гэсэн. Тэр нэг том яртай модноос энэ хэдэн бургас хүрэх хооронд хэд хэдэн газар жижкэн жижкэн шээчүүл бусад нь тэрнийг үнэртээд давж цаашаа нь явахгүй. Явуул алуулна.

Миний муу оготно шиг машаан маань өглөө бөмбийсөн цагаан юм байжийнэ.