Саяхан шахуу доо, айлчин ирэх гэдэг сэтгэлд наран гийгүүлсэн явдал байдаг байлаа.

Гөрөөс, арслан, цөөвөр чоно гурав бусад үй түмэн амьтдын дунд өөр өөрийн зовлонгоо үүрэн амьдардаг. Гөрөөсөнд амьд үлдэхийн зовлон бий бол арслангийнх нүсэр биеэ доргиулан байж арайхийн нэг амьтан барих зовлон. Харин цөөвөр чоно бөгс рүү гээ алгадуулцан юм шиг байдлаасаа ичихийн зовлонг эдэлнэ.

Миний гэх ёстой л доо мэдэж л байна. Гэхдээ надын гэчүүл наадам-ынхаа на-тай хоршоод илүү уянгатай, наалдацтай харагдах болуу гээд тэгчлээ.

Эээ... тиййймүү? гэж тэр бүсгүй намайг үнэн сэтгэлээсээ өрөвдөн халаглаж билээ. Тэр Афганаас ирсэн Хазаар үндэстэн эмэгтэй. Манай байранд байдаг байсийн. Нэрий нь мартчиж. Гэхдээ Фатима гэчхэд ер нь болоод явчих байх

Цагаан сарын бэлтгэл ажил ид эрчээ авч байгаа энэ үед хэрхэн их ажлаас хойш сууж тарга тэвээргээ авч үлдэх вээ гэсэн асуудал олон залуусын маань сэтгэлийн гүнд эргэлддэг юм. Энд ч дэлгүүр хоршоо, зах зээлээр хэснэ, тэнд ч ууц өвчүү чануулж зогсоно. Тэгээ л гэртээ ирэнгүүт бөөн их цэвэрлэгээ, хоол хошны ажил.

Би цагаан сарлалаа. Шатна л даа, гэхдээ дараа нь долоо хоногийн турш өдрийн хоолонд мөнгө зарахгүй гэж тайтгарах юм даа (Дүнгэнээд л байж дээ, ажлын хөөрхөн пээч минь).