За яахав эхлээд бол гэрээсээ гарахдаа ”үзэсгэлэнгийн нээлт”-д орох гэж байгаагаа хавийн хүмүүстээ мэдээлэх дайны мэдрэлтэй л байлаа. Харин замдаа маазарч, очих газраа хайж энд тэндгүй тэнэж явснаас ч бус ердөө яваад оронгуут янз янзын үй түмэн хүн байхыг хараад л хаана яах гэж ирсэнээ таг мартдаг юм билээ.

Бид хатсан өвс, ялаа шумуул хоол руу орчихыг хээрийн нэмэгдэл гэж өхөөрдөөд л идэж орхидог.

Дуртай гар нь ирээд загнаад, ийшээ тийшээ яваад энийг ингээд аваад ир гэж болдог, авч яваад барилга бариулж, юу ч хийлгэж болдог туранхай бор хүүхдүүдийг цэрэг гэнэ. “Өө хүн биш цэрэг байна” гэдэг хэлц үг ч бий. Цэргийн дарга нар гэвэл харин архи уусан, нөгөөдүүлээ байсгээд л цохиж унагасан нөхөд нүднээ бууна. Хүүхэн харвал бүр “галзуурч” алдана.

Яасан ч намбагүй сарвайсан хар хогов (Энд орсон хар гэдэг үг өнгө заасын биш шүү.

За сайхан оны онцлохоо туучаад шинэ жилээ хийе даа.

Хэзээ нэгтээ ч билээ урьд нь үзсэн ч юм шиг... ,