Хүүхэд гэдэг бол харахад өвөрмөц хэлбэртэй, хэтэрхий жоохон л болохоос та бидний адил л амьд бадгааль юм. Яадаг ч байсан хүүхэд зүгээр байжаахдаа танд онцын садаа болкуу. Харин та өөрөө түүнийг зүгээр байхад нь байн байн барьж, үнэртэж, базаж өөрт нь их саад болно.
Тэгсэн хэрнээ яг пориблээмээ илэрхийлхээр нь туслахдаа тун ч дуртай биш. Осолдкуу л аав ээж нь "за бас баачиж, за бас өлсчиж" гэх зэрэг төвөгшөөсөн хэлбэрийн өгүүлбэр хэлэн босдог. Гэтэл нарийндаа бол хүүхэд гэдэг чинь тун олон пориблээмийг ажиркуу өнгөрөөдөг бишүү. Түүнд тохиолддог дөрүүхэн пориблээм бий. Дурдвал: өлсөх, өвдөх, бие нь тавгүйтэх, ганцаардах. Гэтэл бид дөрүүн мянган пориблээмийг урдаа барин хүнтэй муудаж, сайдаж, дайн тулаан ч хийдэг. Хэхэ хүүхэд том болноо гэж.
Юуу вээ бий чинь, нэг мэдсэн чинь хүүхдийг бараг өмөөрцөн, магткаадийнуу гүү юүү. Тэгж ярькуэ. Бодоод үз л дээ. Тэднүүс чинь 2 гараа өргөөд өргөөд толгойноосоо дээшээ гарах уу. Яг толгойных нь орой дээр загатнуул яахын болжээн. Тэгснээ гар нь үен дээгүүрээ хонхорхойтой ч байх шиг. Порлоон шиг гартай. Тэр нь аманд нь ойртуул л шууд идкээд шоп шоп сороо л, ёооё үнэн утгагүй амьтад. Хацар гэж мантуу юм уу хаашаа ин. Нүд нь товч. Хээ цэс!

Тэд болоог бичих нь битий хэл ярьж ч чадкуу. Үсрээ л анн-гаа гэсэн авиа гаргадаг. Юугжаагаан болдоо чааваас! Харахад ч, ээддээ..... горьгүй шүү дээ. Xалзан, тарган, юмлол худлаа инээж, гараа утгагүй сарвалзуулж, хошуугаа өмөлзүүлж... хм! Тэр ч гайгүй. Унтжаахдаа инээж, эвшээж, суниана гэж боддоо. Хагас мяатр ч хүркүүн байж суниажаагаа нь яг баатар. Мөрөөд, тээ? Унтжаагаан байж бүр хиг хиг хиг гэж хөхрөнө. Үнэхээр тэр Бирийтний, Шаварцнээгэр тээ, тэр Жасоон Данваан манваан бүгдээрээ ийм бяцxан шог амьтад байсиймаа гэхэд итгэхийн аргагүй сайхан хүмүүс. Баярсайханыг л бод л доо. Аа тэрийг ч танькуу л дээ та нар, манай хажуутлын айлын хүн байгаан.

За ингээд хүүхэд гэдэг сэдвийн хүрээнд ярькуу өнгөрч болкуу нэг юм байнаа. Энэ бол хуурайлах ажил.

Ямар ч мэдээ дохио өхкүүгээр зүгээр бааж шээжээдэг тэр хүүхдүүд ицсийцст хэн юм бэ?!!! За шээсэн бол ч яахуу. Паампарс гэж буянтай эдийг зохиосон хүнээ, чи шүү! харин баачуул ч...

Ходрох гэдэг тоглоом мэднэ биздээ? Сүүлчийн хөзрөө яаж хардаг билээ...

Хүүхдийнхээ паампарсийг аа..жуухан сөхлөө.... хэрвээ баасны булан цухуйж гэмээнэ гялс буцааж татаа л скочдоо л, өмдий нь өмсгөө л болоо. Угаасаа томорчоод эхийнхээ ачийг яанам билээ гэхээс эцгээн ямар дуулах биш. Шаал сонин санагдчлаа. Бичихээ болилоо. Ууг нь тэр маанаг хүүхдүүдийн тухай бичих зөндөө л юмнууд байна. Дандаа мээкээ мээкээ явдлууд. Тэднээс олигтой юм угаасаа гаркуу.